Anda Kalabiliyor Muyuz?

Bazen durup düşünmeli insan. Geçmişini silmek için değil, geleceğine kaygılanmak içinde değil, anda kalabiliyor mu bunu düşünmek için durup düşünmeli insan. Geçmiş yaşandı, gelecekte bir şekilde yaşanacak peki ya şimdi yaşayabiliyor muyuz? İçimizdeki çocuğa kulak veriyor muyuz, yoksa içimizdeki çocuğun sesini mi kısıyoruz? Kafamızı yastığımıza koyduğumuz zaman bugün küçücük bir an içinde olsa mutlu olduğumuz ya da güzel bir haberle gülümseyebildiğimiz bir anın olup olmadığını düşünüp kimseye değil kendimize söyleyebiliyor muyuz?
Ben söyleyeyim önce. Bugün içimdeki çocuğa sımsıkı sarıldım, içimdeki çocuğa teşekkür ettim, sonra bugün dinlemekten ve söylemekten keyif aldığım şarkıları dinleyip söyledim. Geçmişi bırakıp geleceğe kaygılanmadan ihtiyacım olan küçük bir süreyi anda kalarak geçirmeyi tercih ettim. Uzun uzun kalbimin atışını dinledim, kendimi ve beni ben yapan benliğimi sevdim... Düşüncelerimin en güzel yerinde dostlarım geldi aklıma, "anda kal anın tadını çıkar" diye verdikleri tavsiyeler yankılandı kulaklarımda. Durup düşünerek anda kalabilmenin mutluluğuyla teşekkür etmek istedim. Şimdi kafamı yastığıma koydum ve düşüncelere dalarken aklıma gelen dostlarımın sözleri yüzümün gülümsemesine sebep oldu. Sizde kafanızı koyarken yastığa küçücük bir an bile olsa yaşadığınız o en güzel anı hatırlayın ve yüzünüzde oluşacak o tebessümü keyifle izleyin... Bir de içinizdeki çocuğa sımsıkı sarılın.
Hayal Gücü Şerife

Güzel İnsanlar Çıksın Karşınıza!!!

Nedensiz bir şekilde 3 gündür duygusal geçişler yaşıyorum. Bir bakıyorsun deli gibi gülüyor bir bakıyorsun aynı delilikte ağlıyorum. Bu duygusal geçişlerimin olduğu birgün olan; dünde güzel bir mesaj aldım. Beni hayal gücümün mimarı canım abim sayesinde tanıyan birinden hem de. Yüz yüze tanışmadığım ama böyle güzel mesajlarıyla beni mutlu eden insanların olduğu bir dünyada yaşadığımı düşünmeye başlıyorum... Ben hep şunu söyledim ve mesajda da bu söylediğim söz karşıma çıktı.
Hep söylediğim söz şuydu: "Hayatım boyunca hiçbir şeyin kolayına kaçmadım, hiçbir şeyi de kolay kolay elde etmedim.." Bana beni anlatan mesajın küçük bir kısmı ise şuydu "Belli ki okuyor, araştırıyor ve düşünüyorsun, birçok insan gibi işin kolayına kaçmıyorsun..." diye devam eden güzel bir konuşmalardan en güzeliydi bana göre.
Evet ben hayatım boyunca hiçbir zaman kolaya kaçmadım, hep zoru başarmak için çabaladım ve başardım da, imkansız denilen olgununsa peşine düştüm. Bu sayede büyüdüm, büyümeye de devam ediyorum. Büyürken yol haritamı annem oluşturdu, "herkes 5 dakika da yapar, sen 15 dakikada yaparsın kızım ama mutlaka yaparsın." dedi. Bazen zorlansam da, vazgeçmeye çalışsam da sonundaki başarıyı düşünerek vazgeçmemem gerektiğini hep hatırlatıyor hayat.
En basiti; rahatsızlığım nedeniyle merdiven çıkamayıp karşısına geçip ağladığım, "ben sizi birgün  kimseden destek almadan çıkabilecek miyim" diye diye, merdivenleri çıkmayı başardığım günler geliyor aklıma ve umudumu yeniden yeşertip öyle aşıyorum imkansız denilen zorlukları. Yani demem o ki bana gelen güzel mesajlar beni yeniden daha kuvvetli bir şekilde kaldırdı ayağa, kaldırıyor da... Kolay için mücadele etmek denilen birşey olmadığını unutmayın olur mu? Asıl mesele zoru ve imkansız gibi görünen olgunun peşine düşüp başarabilmekte... Çok teşekkür ederim Yılmaz abiciğim, beni takip ettiğiniZ, bu güzel cümleleri ve nicesini yazdığınız için çok ama çok teşekkür ederim...

Hayal Gücü Şerife