Kararsızken Gelen İyikiler

"Öyle kararsızdım ki yeni bir başlangıç yapmaya... Ara sıra "iyi mi yaptım bu yeni başlangıca adım atmakla" diye düşünceler beni yiyip bitirse de... Sonra dönüp bakıyorum ve "iyi ki" diyorum "iyi ki bu yeni başlangıcı yapmış ve yeni maceralara yelken açmışım" diyorum. Belki ikinci üniversiteyi okumak, hayallerimin peşinden koşmak istemeseydim hayatım boyunca şunu diyebilirdim "keşke bende örgün öğretimden üniversite okusaydım/okuyabilseydim..."
Okusaydım diyorum çünkü üniversite ortamını bilmiyorum
Okuyabilseydim diyorum çünkü hayallerimi sürekli kendimi anlatmama sebep olan insanlar baltalamaya beni vazgeçirmeye çalıştılar ve tabii ki başarılı olamadılar.
Evet yeniden açıköğretim fakültesinden üniversite okuyorum ama bu sefer sanki örgün öğretimden okuyor gibiyim. Çünkü hayatıma anlam katan şahane arkadaşlarım var, "hadi ders çalışalım" diyen, motivasyonun düştüğünde seni yüreklendirip yeniden ayağa kaldıran dostlarım var. Belki aynı şehirde değiliz hiçbiriyle ama aynı gökyüzünü paylaşıp, her sabah aynı güneşe selam veriyoruz en nihayetinde...
Çok duygusalım bu günlerde ve dökmek istedim içimi sizlere. Bir de teşekkürüm var kalbi güzel sınıf arkadaşlarıma, iyi ki geldiniz ve renk kattınız hayatıma, iyi ki varsınız. Nerede olursanız olun şu an sımsıkı sarılıyorum sizlere ve diliyorum ki birgün bir yerlerde karşılaşıp bu günleri en güzel şekilde yâd edeceğimiz zamanı da görelim hep birlikte..."

Hayal Gücü Şerife 

Son Zamanlarda Sıkça Karşılaştığım Sorunlardan Biri

Biri bana şunu açıklayabilir mi? Tamam engelliyim bunda sıkıntı yok, ama her "okumuyorsun galiba" diye sorduğunuzda "2. Üniversitemi okuyorum" diye cevap verdiğimdeki tepkinize, şaşkınlığınıza, gözlerinizi pörtleterek bakmanıza anlam veremiyorum, neden 2. Üniversite okuduğuma bu kadar şaşırıyorsunuz merak ediyorum. Aslında merak ettiğim konu şu sizin gözünüzde biz neyiz? Hiçbir şeyden anlamayan, "okusa da olur okumasa da" diye düşündüğünüz, topluma yakıştıramadığınız bireyler miyiz? Bizden mi utanıyorsunuz, yoksa kendinizden mi anlam veremiyorum bu duruma, lütfen beni bilgilendirin bu konu da, zira artık aklım almıyor sizin yaptıklarınıza... Engelli olmak demek Hayal kuramamak ve kurulan hayali gerçekleştirememek demek değil aslında, engelli olmak demek uzuvsal bir rahatsızlıktır anlayana. Hor görmek ya da "ne de olsa engelli ne yapabilir, ne kadar yapabilir ki" diye düşüneceğiniz bir durum da değil. Bizlerde sizler gibi sağlıklıyız aslında, sadece bazı sıkıntılı durumlarımız var onlarda aşılmayacak sorun değil kanımca. Kalp gözüyle bakarsanız bize hiçbir eksiğimiz ve fazlalığımız yok sizden, her insan gibi farklıyız bizde sadece. Lütfen artık şaşırmayın yapamayacağımızı düşündüğünüz bir şeyi yaptığımızı söyleyince, kırmayın kalbimizi, incitmeyin hayallerimizi, gördüğünüz şeklimizle yargılamayın, sadece ufacık bir tebrik edin ya da güzel bir söz söyleyin... Şaşkınlığınız, gözünüzü pörtleterek bakmanız veya verdiğiniz tepkileriniz incitebilir bizleri. Çünkü tepkilerinizde bize söylemeye cesaret edemediğiniz imalarınız gizli. Bakın iki kolumuz, iki bacağımız, iki gözümüz, iki kulağımız var bazı hareketleri özgürce yapamasak da sizin gibi... Sadece bu yazdıklarımın farkında olsanız ve bizi dış görünüşümüzle değil yapabildiklerimizle kabul etseniz bile yeter farkındalığımızın farkında olduğunuzu dünyaya ve insanlara göstermeye... Demem o ki gelin çıkartın şu dar pencereden dünyaya bakan gözlüklerinizi, insanlığınızı giyin önce üzerinize, "benim bu davranışım karşımdakini üzer mi ya da yanlış anlamasına sebep verir mi?" diye bir düşünün önce, sonra ise vicdan ve merhamet duygunuzu ölçüp tartın ve öyle davranışınızı gösterin bize. Emin olun iyi gelecek ruhunuza ve benliğinize...
Hayal Gücü Şerife

Her insan farklıdır, farklılığın ve farkındalığın farkında olmak zorundadır.

Bugün 3 Aralık Dünya Engelliler Farkındalık Günü... Kutlama günü değil HERGÜN FARKINDA OLDUĞUMUZU YANSITABİLDİĞİMİZİ GÖSTERECEK OLAN BİRGÜN.

Uzun zamandır hep paylaşmak istediğim bir konu var, farkındalık oluşturması açısından bugünü beklediğim bir konu... 22 yıl önce yaşadığımız sıkıntıyı benden sonraki özel gereksinimli kardeşleriminde yaşadığını öğrendiğim ve bu beni fazlasıyla üzen bir konu. Şimdi sizlerle o olayı paylaşacağım.

22 yıl önce ben ilkokul birinci sınıfa başlayacağım sırada bana uygun okul aranmaya başlanmış. Birçok idareciyle görüşülmüş, devlet okullarına hatta özel okullara kadar gidilmişti "Şerife hangi okulda okusun ve acil bir durum olduğunda hemen nasıl okulda olabiliriz / nasıl okula yetişebiliriz?" diye en ince detayı düşünülerek araştırmalar yapılmıştı.. Canım annem ve canım babamın gitmedikleri okul, görüşmedikleri idareci kalmadı o dönemde. En son çare İlçe Milli Eğitim Müdürü'ne kadar gidildi. O zamanlar toplum baskısından kaynaklı olarak aileler özel gereksinimli çocuklarını hiç dışarı çıkaramadıkları için, özel gereksinimli çocuğun ö'sü yoktu okula başlayacağım zaman sokaklarda ve okullarda. Babamlar o dönemin İlçe Milli Eğitim Müdürü'ne gidip durumu izah ettiklerinde İlçe Milli Eğitim Müdürü babamlara "çocuğunuzun raporunu getirin eğitimden MUAF edelim" deme cürretinde dahi bulunmuş. Babam ise İlçe Milli Eğitim Müdürü'ne "siz ne dediğinizin farkında mısınız? Ne demek çocuğunuzun raporunu getirin eğitimden MUAF edelim? Benim kızım okuyacak" diye sert çıkışmış ve İlçe Milli Eğitim Müdürü'nün odasından çıkıp bir özel okulun idarecisiyle görüşmeye gitmişler. Babam "olmadı özel okula yazdıralım orada okusun" demiş, demiş demesine de özel okulun idarecisi de babamlara "biz şimdi sizin kaydınızı yaparız yapmasına ama eğer veliler sizin çocuğunuzla çocuklarının aynı sınıfta okumasını istemezlerse çocuğunuzu okuldan çıkarmak zorunda kalırız" demiş. Bütün okullar gezilip çevresinde evler bile aranıp en sonunda Yeşilevler İlköğretim Okulu'na mecburi olarak yazdırmışlardı. Ben okula gidip gelirken hep şunu öğrendim ve hayatıma kattım, "Ben öncülük edeceğim ve benden sonraki özel gereksinimli kardeşlerim benim yaşadığım hiçbir sıkıntıyı yaşamayacak..." demiştim. Benim bu sıkıntıları yaşadığım yıl 1999 ve yıl 2021 olmuş hâlâ aynı sıkıntılar yaşanmaya devam ediyor.
Geçen gün tanıdığım bir ablamın bu sorunlarla karşılaştığını okudum sosyal medyada  ve iznini alarak evladı için yazdıklarını paylaşacağım sizlerle.
Gamze ablam demiş ki yazısında
"Paşamın haftalardır okula başlayacak olmasının heyecanı ile raporunun çıkmasını beklerken bugün raporuna rağmen kaydettiremedik okula.. Gerekçe olarak ise KAYNAŞTIRMA öğrencileri olunca diğer çocukların psikolojileri bozuluyormuş. Utandım okul müdürünün, böyle düşünen velilerin, sistemin, adaletsizliğin adına. Peşini bırakmayacağız bunun. Devletin verdiği raporu devletin okulunda müdürlük görevi yapıp gereğini yerine getirmeyen, babasının çiftliği sanarak kafasına göre konuşan, hem mesleğini küçük düşüren hemde insanlıktan nasibini almamış hiç kimseye yenik düşmeyeceğiz. Çocuklarımızı evlere kapatmayacağız. Korkmayın ENGELLİ diye baktığınız bu çocuklardan sadece sevgi bulaşır çocuklarınıza.
EĞİTİM HER ÇOCUĞUN HAKKIDIR." Yazmış Gamze ablam.
Öyle utandım ki, öyle üzüldüm ki, 22 yılda hiçbir şeyin değişmemiş, değişmeyecek ve değişecek gibi de görünmediğine...
Bu ve bunun gibi ne yazılar görüp okudum, nelere şahit oldum bir bilseniz, bizlerin yerine kendinizi bir koyabilseniz, inanın dünya yaşanabilecek en güzel yer olur...
Hatta şöyle bir gerçek de var ki özel gereksinimli bizlerin ikinci bir üniversite okuması bile alışılmış bir durum olmayacaktır ki, 20 21 Kasım'da sınava girdiğim okuldaki gözetmenin biri aşağılayıcı bir tavırla (ben daha yumuşatarak yazmaya özen gösterdim) "bu herhalde ilk üniversite deneyiminiz, gerçi pandemi özel gereksinimliler için bir fırsat oldu" dediğinde kendisine "hayır bu benim ikinci üniversitem ve bizler okumak için fırsat aramıyoruz, o fırsatı bir şekilde buluyoruz" deyince bana karşı değişen tavrı bile unutmayacağım...

Bizlerin sadece birgün değil hergün farkında olun istiyoruz. 3 Aralık Dünya Engelliler Farkındalık Günü'ymüş paylaşım yapalım sözde hergün farkındayız paylaşımı yapıp kenara çekilelim günü değil bugün...
Kimse unutmasın bizler özel gereksinimli bireyler olabiliriz fakat, sizler kadar zeki, sizler kadar okumayı seven, sizlerden çok daha fazla yaşamayı isteyen insanlarız, sizler kadar her duyguyu yaşamayı isteyen bireyleriz. 

Ayrıca sizlerin karşısında benim gibi özel gereksinimli olan kardeşlerimden özür diliyorum.

Özür dilerim kardeşlerim sizlere öncülük edemedim ve sizler hâlâ benim yaşadığım sorunları yaşıyorsunuz, ama unutmayın kardeşlerim bizler el birliğiyle bu düşüncesiz insanların duvarlarını yıkıp en güzellerini yapacağız, önümüze çıkan her engeli en güzel şekilde aşacağız. Ben tüm bu dar pencereden bakan insanların adaletsizliğine rağmen çok iyi yerlere geleceğimize ve onların bize ihtiyaçları olduğunda, onların bize karşı duyarsız kalmalarına karşı insanlık vazifemizi yapıp onları utandıracağımıza adım gibi eminim... Sizleri çok seviyorum canım kardeşlerim sizlerle bu yolda hep yan yana olacağımızın da farkında ve bilincinde olduğum içinde ayrıca mutlu ve sevinçliyim, iyi kivarsınız canım kardeşlerim...

Hayal Gücü Şerife